Natuurlijk is het het allermooiste als we meteen zien wat er scheelt aan de patiënt; dat is ons streven. Helaas kan dat niet altijd en dan is aanvullend onderzoek noodzakelijk.
Ons eigen laboratorium kan ons dan in veel gevallen verder helpen.
- De klinisch-chemische analyzer meet allerlei stoffen in het bloed, zoals de nierwaardes, leverwaardes, suiker, eiwitten en schildklierhormoon.
- Elektrolyten, oftewel zouten, kunnen bepaald worden. Bijv bij hormoonziektes of nierproblemen.
- Hematologie: het analyseren van de hoeveelheden en types cellen in het bloed. Bijv. bij bloedarmoede, infectie of bloedstollingsproblemen.
- Mestonderzoek, bijvoorbeeld in geval van diarree.
- Bacteriologisch onderzoek, bijvoorbeeld in geval van blaasontsteking.
- Huidafkrabsels bij eczeem en jeuk.
- Kwalitatief urineonderzoek: soortelijk gewicht, stofmetingen en natuurlijk microscopisch.
Ook voor het vervolgen van een kwaal is het goed om een objectief startpunt te hebben en deze ziekte te blijven monitoren. Dit laatste zien we bijvoorbeeld bij nierpatiënten. Mede met behulp van de bloed- en urinewaarden kunnen we de beste therapie en het juiste dieet bepalen.
